Mekan Konuşmaları No:43

Bu örneklemede amaçlanan ve vurgulanmak istenen restorasyonun teknik, klinik sorunları değildir. Bu sorunlar ve tarihsel yapıyla ilişkinin teknik verileri ya da korumanın evrensel ilkeleri örneklenen her konuda elbette gündeme gelmektedir. Ama burada vurgulanmak istenen bunlar değil, farklı bağlam koşullarında ve farklı ölçeklerde mevcut yapısal çevre ile kurulan ilişkinin mekânsal ve yapısal süreklilik, sürdürme, güncelleştirme, anlam açılarından içerdiği tasarıma yönelik sorunlardır. Bu tercihi destekleyen bir düşünce restorasyonun da temelde ve öncelikle bir tasarım olduğudur.

Farklı nitelikte örnekler verilmiştir: kentsel rehabilitasyon projeleri ve kamusal mekânlardaki koruma ve dönüşüm önerileri; restorasyon ve tamamlama, yeni kullanım ve dönüştürme örnekleri; mevcut yapılara eklemlenmeler, yeni ekler; var olan çevrede tarihsel yapıların etki alanı içinde tasarlanan yeni yapılar. Bu farklı uygulamalar arasındaki sınırların ve sunumda belirtilen ikili kategorileşmenin de kesin olduğu söylenemez; uygulama türleri arasında kategori geçişimleri ve ortaklıklar farklılıklardan daha önde gelmektedir.

Örnekleme güncel örnekler üzerinde yoğunlaşmaktadır. Sunumun kapsamı bugünün tasarımıyla sınırlıdır. Ancak Ayasofya’ya yapılan Osmanlı ekleri gibi tarihsel bir örnek konunun tarihsel geçerliliğini hatırlatmak için verilmiştir; benzer tarihsel örnekler, Rönesans dönemi sanatçılarının müdahalelerinden başlayarak farklı kültürler, dönemler ve coğrafyalar için verilebilir. Güncel örnekler için de göreli olarak daha eski birkaç önemli tasarımdan başlayarak ağırlık yine daha yeni uygulamalar üzerine yoğunlaştırılmıştır.

Deneysel sayılabilecek bazı yenilikçi öneriler de örneklemeye dahil edilmiştir. Bunlarla klasikleşmiş müdahalelerin mekânsal süreklilik açısından içerdiği ortaklıklar ve farklılıkların anlamlı ve dikkate değer olduğu düşünülmektedir.